O öyle bir an ki hayatýmda Gökyüzü secde etmiþ karþýmda Yer yarýlýp çatlamýþ utancýndan Sular süklüm püklüm kaçýþýyor Güneþ mahcup öyle kýrmýzý ki Suçlu gibi sanki kendine yangýn Ay pervane etrafýnda fýr dönüyor Tüm varlýklar el pençe divan durmuþ Mevcut her zerre emre amade Hepsi de yerli yerine oturmuþ Karanlýklarda figan; yok oluyor Zaman selam durmuþ aydýnlýða Sevenin mekaný saraya dönmüþ O gelip yerleþtiðinde; fakirin... O muhteþem misafir, gönül tahtýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.