NEFSİ EMMAREM
Nispet varlýðýný henüz geçmeden,
Hayali putlara inandýn kâfir.
Aþkýn þarabýndan bir tas içmeden,
Meyhane meyhane dolandýn kâfir.
Puslu aynalardan bakýp hüsnüne,
Tapýverdin o kibirli aks’ine,
Hilede tuzakta yoktur üstüne,
Haram baðlarýna dadandýn kâfir,
Arzu isteklerle þehvetle doldun,
Hakký kul eyledin sen tanrý oldun.!
Gönül gözlerini ukbaya yumdun,
Dünya’ya; dürtmeden uyandýn kâfir.
Deccal mýsýn þeytan mýsýn taðut mu?
Ebu Cehil Firavun mu Nemrut mu?
Ne sanýrsýn sen kedini mabut mu?
Lanet edilmeyi arandýn kâfir.
Sana haham desem darýlýp, küsen,
Papaz desem deðil yok ki kilisen,
Zýndýk mýsýn fasýk mýsýn ne isen?
Ýblis in rengine boyandýn kâfir.
“Karanlýk gecede kara karýnca…”
Misali sinsice adým atýnca,
Cahilin gözünden kolay kaçýnca,
Arifin gözüyle kýnandýn kâfir.
Yaralý diyor ki hâlim çok harap,
Cümleyi þerrinden korusun ya Rab.
Yaslandýðýn þeyler sadece serap,
Neyine güvenip dayandýn kâfir.
01.04.1988…….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.