düþler krallýðýnýn ütopik cennetini
daðlar gibi görürsünüz
içi boþ bir siluettir aslýnda
üstelik ipi de yoktur
sýrýk fasulyesine tutunun
beraber uzayýp büyürsünüz
derler ki kýzýl saçlý çýplak peri
hep kaf daðýnda saklanýrmýþ
veya gri ufuklarýn ardýnda
ne zaman yaðmurlarýn
sicimine tutunup bakayým deseniz
ýslanýrsýnýz
aþk denilen þey beyaz gömleðin kolalý yakasýnda
kýzýl bir ruj lekesi veya saman nezlesidir
dese anneniz
inanýrsýnýz
iki kiþi arasýnda çekilir çile
biri erkek biri diþi
ve her sevdanýn zalimi
çekip giderken vefalýsýný kurban seçer
mabedindeki etobur tanrýsýna
sadece kahrolasý kemanlar
re minör çalýnca anlarsýnýz
neler döndüðünü
ama
iþ iþten geçer
söyle gönül biraz da sen söyle!
bütün herþeyi bile bile
þimdi de tutmuþ bana
bir esmer sevdanýn
arefesindeyim diyorsun
býrakýp gitse bile
gölgem ona benzeyecek
geceleri her karartýya
yalnýzlýðým iþte o diyecek
bu defa ayrýlýk yok gönül!
yaþadýk desene
þu yaðmurlar bir yaðsýn hele!
C.Çalýk