Dört bin yýl önce, Ýbrahim olmak. Baltayý taþa çalmak. Musa olmak, Asayý ele almak.
1400 yýl önce, Muhammed olmak. Kuraný ele almak, satýrlara dizilene andolsun, Diyen Allaha kul olmak.
Ya þimdi. Kurana ne oldu? satýrlara dizilenler, Anlamýnýmý yitirdi?
Yoksa her peygambere, Düþman kýlýnan þeytanlar, Vahyi dinlemesine daahi, Ýzin verilmeyen þeytanlar, Ýnsan kýlýðýnamý büründüde, Ýnsanlarý kendilerine dost edindiler.
Þeytaný görünmez sanmayýn. Kurana düþman kim varsa, Bilinki o þeytandýr. Peygambere düþmanlýðýný gizlemek için, Böyle yapmaktadýr.
Gözükmeyen þeytan görevini gözükenlere devretti. Cinle olan birlikteliðimden, Ýnsan þeytanýný peydah etti. Minel cinneti vennas.
Ýnsan þeytanýndan korunmak isteyen, Þeytandan Allaha sýðýnarak kuran okusun. Peygamberi tanýmak isteyen, Þeytandan Allaha sýðýnarak kuran okusun.
Þeytanýn peygambere olan düþmanlýðý, Ýnsan olmasýndan dolayý deðil, Allahýn tenezzül edip insana, Vahyi nazil etmesindendir.
Kendisi gibi ateþten yaratýlan dururken, Vahyi topraktan yaratýlana vermesindendir. Allah seçtiði elçilere nasýl vahyederse, Þeytanda dostlarýna vahyeder.
Ondan dolayý Allaha isyaný emreden tüm yasalar, Þeytanýn vahyetmesidir. Bu yasalardan kurtulmanýn yolu, Allahýn son vahyi kuranýn Kalplere ve yaþantýya yerleþmesidir. selam ve dua ile. Furkan Evren Nezir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Evren Nezir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.