karaysam gözlerimin karalýðýdýr aksam yüzümün aklýðý deðmemiþse bir sarýlýk saçlarýma gençliðimin havasýndandýr yeþil düþmemiþse ellerime senin gözlerinin kýskanmasýdýr mavi aramadý beni gökyüzünde arandýðý kadar bulutlar hiç bu kadar aðlamadý gökkuþaðý benim diyorum ama anlamadý sen anla beni;
ben yaz geceleri renklerle üþüyen biriyim kýþ geceleri seni ,turuncu ateþe benzetip yanarým sen istesende ne ben gidebilirim nede renklerle kalýrým, bana anlat rengini elamýsýn duygularýn gibi yoksa saflýðýn gibi beyaz, kýrmýzý dokunmuþsa sana dudaklarýndan baþka muradý olmamýþ buðday tenin kimseyi incitmesin, ben acizliðimden payýmý aldým gidiyorum iþte örtün üstümü yattýðým yatak toprak karadýr
AYTEN GÜVENÇ ALANKUÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayten alankuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.