ÜŞÜYORUM / DONUYOR RUHUM

günlerdir bitiremediðim bir kavgam var kendimle,
aðlamayacaðým diyorum, beceremiyorum...
gündüzlerim geceye döndü,
üþüyorum, donuyor ruhum...

biliyorum ilk deðil bu,
daha öncede gördüm soðuk duvarlarýný ameliyathanenin,
ama ne kadar hayýr desem de kendime,
bu defa korkuyorum...

uyanmamak deðil korkumun adý,
ayýldýðýmda, bedenimi hissetmemek te var,
çiviler takýlacakmýþ omurlarýma, öyle dedi doktorum...

aðrýlarým dayanýlmaza varacakmýþ bir süre,
sonra yeniden baþlayacakmýþ yaþam,
dalabilecekmiþim derinlerine çok sevdiðim maviliklerin,
yürüyebilecekmiþim kumsalda,
bunlar tutunmaya çalýþtýðým tek umudum....

sevdiklerim, can dostlarým,
sevginiz gönlümde,
sevgim hep sizlerle,
aranýzdan uzun bir süre için ayrýlýyorum....

18.01 2009 kýzýltoprak

NURSEN ATEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: