’Umutlar insanýn tesellisidir’ derler; Derler ama teselli veren benim umutlarýma! Yýlmayýn! Diyorum, Pes etmeyin sakýn, Bir zafer güneþi de size doðacak elbet!
Dinleyen kim? Yýllarýn yorgunluðu bezdirmiþ umutlarýmý. Gülüyorum önce, ’Ne kadar güçlüyüm’ diye Yaþama ümidim günbegün yok olsa da Kaybetmeyeceðim umutlarýmý.
Yazýk ki çok sürmüyor aldanmýþlýðým, Þu dünyada ufacýk bir nokta oluþum Ve beni okyanuslarýn yutmaya hazýr olduðunu fark ediþim!
’Boþ ver be Arzu’ diyorum. Bir eksik bir fazla ne fark eder? Belki senin umutsuzluðun birilerine umut ýþýðý olur, O zaman, gülümseyen bir gözyaþý damlasý süzülür yanaðýmdan Yarýnlar güzeldir!
Arzu Savran Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
arzusavranyıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.