Misketlerini severdi en çok Bir de babaannesinin ninnilerini. Yattý mýydý yataðýna Koydu muydu baþýný bulutlara. Baþlardý “yoknaz” ninesi. Sesi ne de güzeldi. Acýklýydý. Sadri Alýþýk’ýn sesi gibi gelirdi Gözlerini kapayýnca. Bir saða dönerdi, Bir sola. Sonra tekrar saða, Sonra... Kuþ olur uçuverirdi... Önce babasýný, Sonra annesini kucaklardý bir yol. Ardýndan da Allah babayý arardý Uçardý göklere. Sonra nedendir bilinmez Bir baloncu görüverirdi parkýn tam ortasýnda Etrafý hýnca hýnç çocuk. Bir pike yapardý baloncuya Baloncu basardý kahkahayý. “Geldi yine Ýsmail...” “Kuþ oldu geldi” derdi. Baðrýþýrdý çocuklar, “Kuþ Ýsmail geldi...” “Kuþ Ýsmail geldi...” diye. Rahat durmazdý tabii kuþ Ýsmail Önce kýrmýzý, Sonra beyaz, Ardýndan da çizgili bir tane alýr, Uçar giderdi çok uzaklara. “Güle güle” derdi baloncu... “Yine gel kuþ Ýsmail” “Yine gel” Seslerini duyardý uzaklardan Annesinin; “Ýsmail..” “Gel Ýsmail gel...” Gitme Ýsmail. Gitme. Kuþ olup uçmaya devam et Baloncunu bekletme, Babaanneni üzme. Anne ve babana doyasýya bak, Cam kenarýnda, Kenarlarý kýrýk bir çerçevede...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.