ay yüzünde güneþi tutar gözlerinden mavi yýldýz toplarým parçalý bulutlu salarým kendimi yaklaþýrým sýnýrsýz kýyýlarýna o sýcaklýðýna dokunmadam sayýsýz zerre gibi düþer parça parça bölünür hayat olurum topraðýna...
bilir mi/sin ki? þairler er/ken ölür… hiç yaþanmamýþ gibi bir dün/ya bugün ölmüþ olsa d/ahi kalacaklar yarýnlar/da…
aþk diye çaktýðým kibritle tutuþur içime sýðýnan çocukluk düþlerim bir virane gibi tütüyor/sa sayende sevda ateþime su döktüðün ocaðým iþte o vakitlerde sana doðru gidip gelen hasretin dumanlý yolunun yolcu/suyum sorma ’bu senin kaçýncý yolculuðun’ diye ölmüþsem bitmiþsem tükenmiþsem ruhumla baþ edebiliyor musun ?
hayata sessiz uyuyanlara inat hayata uyanýk sesli düþünür þairler…
þimdi uyurken köyüm bir baykuþ sesinde irkilir yüreðim hiç susmadý karþý evdeki çoban köpeði hasret kokulu ellerimle araladým perdeyi pencereden baktým dýþarýya siyaha büründüm. ölmüþ bizim köyün hepiniz bilir ya tek deli þairi horoz sesinden sonra aðýtlar baþlayacak çýldýracak gözlerim insanlar telaþlanacak saksýmdaki karanfil çiçeðim gidecek ardýndan bana miras kalacak ceplerinde kaln yarým þiirleri onu anlamayan insanlarla olacaðým ne olursun affet onu tanýrým günahkar asi direniþlerini o ki hiç unutulmayacak…
bilir misiniz ki? þairler er/ken ölür… hiç yaþlanmamýþ gibi bir dün/ya bugün filizlenen mýsralarý yeþerecek yarýnlara…
ve ölmedi hiç bir þair erken ölümlerin ardýn/da...
16/01/2009 Bodrum / Muðla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.