Beni beklerdi bilirdim Köþeyi döndüm müydü, Karþýmda bulurdum. Önce bakmaz geçer Sonra sol omzumdan bakýp Emin olurdum geldiðine. Heyecaným diz boyu. Durup bakasým, Bakýp da sarýlasým gelirdi. Devam ederdim yoluma... Bir sokak geçer yok Ýki sokak geçer yok Üçüncüde “dur” diyecek derdim. Ses seda yok. Sokaðýma gelmiþ bulurdum kendimi. Tam kapý eþiðinde Ýþte o an Köþe baþýnda olduðunu bilirdim Bir güzel bakardý Bir eðerdi baþýný önüne Görürdüm. Yumruðunu sýkardý heyecanla “Desene be” diye baðýrmak geçerdi içimden Annem kapý otomatiðine çoktan basardý. “Desene yahu,denese be” diyecek olurdum. Beþ on sayfa bana bakar, Döner giderdi... “Yarýn” derdim. “Yarýn diyecek” Ve o andan sonra Kuþlar cývýldayýp Balýklar sudan sýçrayýnca Tam da o an Belki yaz günü kar yaðar bilinmez Belki de ay çýkýverir gündüz vakti Belli mi olur, Baþta sevdalýk oldu muydu Her þey olur. Ve yine o andan sonra Her yarýný bana bakarak Her yarýný elimi tutarak Her yarýný yanýmda tüm sýcaklýðý ile durarak Belki... Belki anlýma bir buse dahi kondurarak yaþardýk. Yarýnlarýmýz daha güzel olurdu...
Yarýnlarýmýz daha güzel olacak!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.