Ýsrail benim üst katýmda bulunuyor, vurdukça vuruyor,
Yerinde hiç boþ durmuyor, takýrtýlarý da eksik olmuyor,
Artýk herkesin Ýsrail’i varsa benimki de odur diyorum,
Benimki de þiddetli vurdukça bunu daha iyi anlýyorum…
Acaba benim Ýsrail’den kurtulmanýn bir yolu var mýdýr?
Onlar orada katliam yapýyor, benimki bende depresyon,
Ýkisinin buluþtuðu yer benzer sanýrým, istikamet aynýdýr,
Sonunda yapýlan bir zulümdür, bunlar da Ýsrail’e yakýþýr…
Kendime hep diyorum ki eðer zalimlerin zulmü varsa,
Bilenen odur ki biz fakirlerin de elbette Allah’ý vardýr,
Zalimin cezasýný ona býrakýyorum, ben artýk susmalýyým,
Hiç olmazsa gidip kendime bir bardak çay doldurmalýyým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.