Bir cocuk agliyordu,
Yikilmis evler arasinda.
Oyuncak bebegini kaybetmemisti
Amaci
Degildi yemek elma sekeri.
Onun ki
Yaramaz bir cocuk kaprisi degildi
Yikintilar arasindaydi annesinin ölü bedeni.
Burasi
Gözyasi ve korkunun hakim oldugu
Caresizlik medeniyeti....
Nerden bilebilirdi,
Annesiyle birlikte uyudugu yatagin
Zehir zemberek
Ölüm dösegine dönüsecegini..
Alismisti aslinda
Ninniler yerine
Bomba sesleriyle uykuya girmeyi.
Ama
Düsünemezdi ki
Kulaklari yirtan bir sesin,
Ocaklarini söndürecegini...
Ah cocuk
Senin de hakkin degilmiydi?
Kekik yüklü rüzgarlar esliginde
Kosup oynaman.
Ucurtma ucurtman.
Gökkusagi altinda,
Yagmur damlalari ile islanman.
Senin de hakkin degilmiydi?
Balli sütünü icip
Prenses ve yedi cüceleri dinleyerek
Uykuya dalman.
Senin harabe olmus ruhuna
Safaklar dikmek istiyorum.
Bu sirtlan yürekli
Kinden pas tutmus insanlar adina
SENDEN ÖZÜR DiLiYORUM.....
Selda ucar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.