Son Çıbanım Çıktı, Tükenmeden Alın
Gitme Kal Þiirleri yazamadým sana. Affet.
Gri þehirlerin koynuna doðru kývrýlan raylarda intihar bombacýlarý
fevkalade bir þekilde
fevkalade bir acelelikle pimini çekiyorlar üzerlerine sinen sabah ezanýnýn
ilk inancým ölüyor.
Sonra imam: Kurtaramadým diye,
affet.
Kuklalarýn ipiyle kuyuya inilmiyor hâlâ bu þehirde.
Aaa... Bak saat 12:12
Hemen bir dilek tut ve biraz bozukluk at þu kuyuya.
Acele et.
Acele et palyaçolar ölüyor.
Palyaçolarý kurþuna diziyor iyi çocuklar.
Acele et: Bir bozukluk at.
Oraya can sýkýntýsý kat, oraya antlaþmalar kat.
Acele et: Hâlâ kuklalarýn ipiyle asýyor kendini aþýklar.
Hiç mi bozukluðun yok.
Al moral bozukluðumu, beni at.
Beni at.
Þenlensin palyaço cesetleri.
Çok mu acýktýn?
Al kahkahamý, üçüncü sýnýf restoranlarda umarsýzca sat.
Ýstediðin gibi, artýk adýmý paçoz bir aþkla takas ettim.
Dirilsin etimde þimdi felaket.
Palyaçolar diyorum. Onlar öldü.
Affet!
Kurtarýlmýþ bölge ilan ediyorum tenimi.
Tel örgüler çek etime.
Tel örgüler çek gözüne.
Alkolden yýpranmýþ gölge oyunlarýnda sahneliyorum gençliðimi.
uyuþturucu bahane.
Ah, hep kapalý giþeyiz.
Ah, hep iki kiþiyiz.
-Söyleyin seyirciler aðlamasýn,
sidik gibi paçamdan damlýyor o zaman sahne.-
Acele et anne!
Acele et çünkü oðlun þiirden neþter yapmasýný öðrendi.
Acele et çünkü oðlun hâlâ saðken bir isim söyledi.
Bul onlarý anne.
Kepenkleri çekmemiþken yakýþýklý boðazým.
Ah, sevdiðim kadýnýn gelmesi için her seferinde bir köprücük kemiðine zor bela týrmanýp
"gelsin, gelmezse atlarým" demek mi lazým!
Ben artýk yirmi iki yaþýnda deðilim anne, ismim de artýk felaket.
Gitme Kal Þiirleri yazmadým anne ben O’na.
Bari sen bu hayýrsýz oðlunu affet!
Artýk çocuklar erkenden uyuyup büyüsün diye gülerek anlatýlýyor melek intiharý.
Her gece sularýma gizlice demir atan, demir attýkça acýtan, -laleler-
gençliðimle hiç durmadan doymaksýzýn beslenen onlarmýþ:
Gençliðinde orospu nineleler;
son intihar gerçekleþtiðinde anladým.
Meðer benimde annem yeþilçamdaki diðer anneler gibi bir melekmiþ.
Baba hasretini yaklaþtýrýr yaklaþtýrmaz bileklerine,
ben kör kütük aþýk sana damladým.
-Ah melek, þehir mezarlýðý koca bir gaflet.
Biz cennetimize dönelim. Biz bizi bekleyen yerlilere...
Uçan Bulut, Oturan Boða siz de konuþun,
siz de deyin:
affet!
Öbür dünya varsa eðer devlet kusura bakmasýn yapýlmýyor oraya aþk baðýþý.
Kan baðýþý.
Ve kazanmýyor bir ayrýlýk karþýsýnda vücut, herhangi bir baðýþýklýðý.
Ben unutulmuþ bir dinmiyim cennetinde?
Bol sulandýrýlmýþ bir özlem yaðýþý.
-Tavþan âný bunlar... Gel, gel diyolar;
duymuyor musun?
Hele bakýn þu ayrýlýða
Þuna bakarsýnýz belki;
þu kýrmýzýya...
Ýstediðini yaptým. Adýmý paçoz bir aþkla takas ettim.
Þimdi kümesime sorunsuzca dalýp tüm lezbiyen tavuklara kendini ellettirebilir o hasret desenli tilki.
Birgün tüm korkaklar birleþecekler.
Birgün tüm korkaklar topluca katledilecekler.
Senden aþk yapmayý beceremedim, affet beni almýþiki.
Ne de olsa birgün senin soyundan olan tüm tavþanlarda kurþuna dizilecek..
Kuþlar her göç bitimide "meðer ne aptalmýþýz" diyecek: Affet!
Geceyarýsý radyo istasyonlarýnda belki biri gelir diye bekleyen,
gelmeyince yolcu bekleme salonlarýnda uykuya kalan mutsuz iki dinleyicinin rüyasýndan cýzýldayarak o malum kýrbeþlikler arasýnda elbet yerini alacak ismim:
- Ah, daha ne kadarda gençmiþ!
Sevgilim, ben madde baðýmlýsý bir raymýydým gecenin bir körü uykunu trenlerimin sesiyle bölen?
Senin üzerinden hep mutsuz bir ray mý geçmiþ,
yolcularýna her seferinde paçoz bir aþk ikram eden...
Ölümlerim: Ânlýk mutluluklarý alternatif renklerle inþa eden ressamlarýn tuvalinde hep görülmeyi bekleyen iki renk gibi.
Gri!
Mutluluðu doyunca yaþayabileyim, azrail rahatsýz olmasýn diye ben o uçurumdan hep sesszice atladým.
Raylar tabelasýz yollara döndü.
Ah tabii
Tabii biliyorum:
Bugün senin aybaþýn.
Ben onun için bu kadar çok kanadým!
Þimdi bunu þiir sanacaklar.
Oysa deðil.
Oysa bu; þiddetle girilmiþ mutsuz þehirlerde haddimi aþan bir aþkýn, sadece tek bir gazeteci tarafýndan görülüp haberleþtiirmesi, bir üçüncü sayfa haberi.
- Siktir et deðerli okuyucu bilindik bir ayrýlýk gene!
Bu birazdan kýrýlacak son lades kemiði.
Gökten annem mi yaðýyor yine?
Anne kurtar beni: Kefen bul
Anne kurtar beni: Cinnetimi bul.
Anne inan oðlun hayýrsýz, heryaný sefalet.
Ýsteyerek yapmadým anne, inan...
Melek salladý dallarýmý:
ben "bir kitapsýz aþka düþtüm"
Affet!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.