"Göðsünde vurup parçalanan kalbi, nihayet Bir saçlarý kan, gözleri keskin diþi çeldi. Artýk bitecek ruhunu sarsan bu seamet. Zira saçý kan; sevgilinin ismi eceldi…"
Gözümün önünden geçip gidiyor; “-Býrakamam seni/ Ayrýlamam, kopamam” deyiþin. Gözlerini dikerek gözlerime O hýrçýn bakýþlarýnýn Kýskacýna düþüþümü hatýrlýyorum. Aklýndadýr belki seninde. “-Biz baþkayýz/ Kimseler biz gibi olamaz” derdik, Birer nefes soluklanýr/ Bir dem cigara çeker Ve herkeslere gülerdik! Hatýrladýn mý?
Sen bana naz eder/ Kapris yapardýn bazen. Benimse sitemlerim Hiç bitmezdi. Yarýnsýzdýk zaten! Ancak bilincindeydik/ Beklentilerimiz yarýna dair deðil Aþka mahsustu hep. Dalga geçerdim ara sýra “-Kýzým derdim, Sen onca fýrsatý tep/ Bana gel. Akýlsýzsýn!” Ardýndan senin sesin: “-Ulan” derdin, “Allahsýzsýn!” Sevmek ve sevilmek neydi? Bilirdik en çok bilenden… Sevda adýna ne varsa/ Ýçimizde saklardýk. Aþk edebiyatýmýz; Jilet ve esrarýn En yoðun kývamýndan süzülür/ Öyle düþerdi dilimize. Ne kalem vardý, Ne bir kitap aldýk elimize! Hatýrladýn mý?
Ara ara kaçardýkta… Bunalýmlarýmýz ve Arabesk günlerimiz hiç bitmezdi. Ne otel odamýz vardý bizim/ Ne gerdek gecemiz! Hangi kýrsal gelirse önümüze/ Sere serpe serilirdik. Çimenler kýskanýrdý seni, Ve güller özenirdi haline… Çocuk gibiydin sen. Atlayýp zýplar/ Huysuzlanýrdýn. “-Ýki dakika dur!” derdim/ “-Gel de durdur…” derdin. Gelirdim yanýna/ Gözlerim gözlerinde, Ellerim ellerinde eriyip giderdi. Ah.. o gözlerin; Aklýmý baþýmdan ederdi! Hatýrladýn mý?
Hayal kurardýk bazen… “-Keþke” derdim/ “-Keþke” derdin. Olmasaydý sonumuz böyle! Sana þiirler yazardým, Okurdun… tekrar okurdun/ “-Esmerim…” derdin Her þeye yeterdi/ Dünyaya bedeldi. Ve bazen anlardým; Anlamazdýn sevdiðimi! Belki de inanmazdýn, Ýnanamazdýn! Ancak ben/ Her gittiðim günün Ertesinde sana geldim. Bilemezsin seni/ Sýnýrlarý aþarak sevdim! Yarýnsýzdýk evet… Ancak böyle olmayacaktý. Gönlümüz diyorum/ Kederle dolmayacaktý. Hani kalbin benimdi/ Kimseler almayacaktý? Nasýl gittin…? Hiç mi gelmedim aklýna/ Hiç mi düþünmedin beni? “ Ölür bu deli/ Dayanamaz bensizliðe/ Eriyip gider, Kimselere de diyemez derdini” Demedin mi? Hiç mi sezemedin; Ardýndan çekeceðim ýzdýrabý? Bak; Bu Bilmem kaçýncý günü gidiþinin… Çýldýrdým.. delirdim… Sonum yakýndýr. Sanma bundan sonra Bir nebze güleceðim. Çok az kaldý diyorum/ Kahrýmdan öleceðim! “Öldü” derler duyarsýn. Belki üzülürsün/ Beklide aðlarsýn! Mutluluk sana mirasým olsun. Gülerken hatýrla: “Biri vardý, Benim sevdiðim ve beni seven biri/ Gitti… gelemez geri!” diyerek. Unutma; Ölürken de seni düþünüyor olacaðým, Sen bu dünyada mutlu ol/ Ben soðuk mezarda, Izdýrap çekerek solacaðým!
SelimPusat... Sosyal Medyada Paylaşın:
Asilsoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.