HAYALLERİN HAYAL EDİLEMEDİĞİ YER.......

Önceden hiç seyretmemiþtim televizyon falan.
Bizim köyde yoktu ki…..
Ama var olduðunu duymuþtum,
Biliyordum televizyonun varlýðýný.
Cama bakýnca ayna gibi görürmüþsün dünyayý.
Týpký aynada kendine baktýðým gibiymiþ.
Bugün gördüm televizyonu.
Bakarken aðladým,tüm bakanlarýn aðladýðý gibi.
Çünkü bugün kendimi gördüm.
Hem ilk kez görüyordum
Hem de kendimi görüyordum.
Aðlýyordum çünkü ayaklarým yoktu.
Gazze’de hastaneye kaldýrýlanlardan sadece biriydim.
Ayaklarým kopmuþtu bombayla….
Kopan sadece ayaklarým deðil,umutlarýmdý.
Ben de evlenecektim,gelin olacaktým.
Beyaz gelinlikler süslerdi benim de hayallerimi.
Týpký yaþýtým kýzlarýn hayalleri gibiydi hayallerim.
Benim hayallerim kopmuþtu,
Belki yarým da olsam,hayallerim devam edebilir.
Ama hayalleri ölen arkadaþlarým da var.
Hatta hiç hayal kuramamýþ küçücük bebekler…
Ya ana karnýnda,
Hayal kavramýný bilmeden ölenler….…
Onlar da var Filistin’de.
Burasý Filistin .
BURASI ,HAYALLERÝN HAYAL EDÝLEMEDÝÐÝ YERDÝR.

Mustafa EROL

Sosyal Medyada Paylaşın: