ÖÐRETMENÝM Mimar oldun kimi zaman, Okul yaptýn uzak mezralarda. Hani tek sýnýflý, taþ duvarlý, Tabelasý tahtadan. Gerçi onu da çok gördüler Yok ettiler bir gece, Daha sývamadan.
Doktor oldun kimi zaman, Sardýn ellerini, ayaklarýný Buz kesen yavrularýn. Ýlaç mý istedi doksanlýk Abuzer Amca, Gecenin ikisinde. Koþtun, Hiç gücenmeden Hýzýr misali.
Þoför oldun kimi zaman. Erkek toruna duyduðu özlemi Fatma Ninenin, Omzunda hissettin. Daðlara, yollara ve soysuzlara aldýrmadan Gece karanlýðýnda.
Muhtar oldun kimi zaman, Neden pis aktýðýný derenin Ormanýn neden yandýðýný, Ve kýrmýzý yazýlarý duvarlara kimin yazdýðýný Anlattýn Siyah plakalý, kravatlý beylere.
Elçi oldun kimi zaman, Birbirini görmeye bile Tahammül edemeyenlere. Kavgalar Son bulsun diye.
Ziraatçi oldun kimi zaman. Söküp atýp Kini, nefreti Sevgi ektin yüreklere.
Aslýnda; Sen hep mum oldun öðretmenim. Eridin, Erirken, Yerine binlerce ýþýk býraktýn ÖÐRETMENÝM.
Ýbrahim ZEREN edebiyatçý-eðitimci
* þiir yarýþmasýnda Acýpayam ilçe birincisi, 24 Kasým 2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
mr.zeren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.