Erzurum’un soðuk geçen kýþ günlerinden birindeydi,
Anne köpek soðuða dayanamamýþtý, donarak ölmüþtü,
Bir tane de yavrusu vardý ve henüz hayata alýþamamýþtý,
Yavrusunu bu dünyada yapayalnýz býrakarak gitmiþti…
Annesinin yanýndaki yavru durumunu anlayamamýþtý,
Alýþtýðý gibi yine baþýný onun tüyleri arasýna gömmüþtü,
Orasý eskiden olduðu gibi yumuþak ve sýcak da deðildi,
Yine de yavru annesinin vücudu üzerinde kaldý, gitmedi…
Onlarýn bu halini gören görevliler anneyi aldý götürdü,
Yavruyu da kendi bilinmez hayatýnda yalnýz býraktý,
Onun bilemediði bu dünya hali kendisini öðretecekti,
Belki bir gün soðuktan donacaktý, yahut yaþayacaktý…
Oysa hayat onlar için de bu kadar zor olmayabilirdi,
Sosyal hayatýn hayvanlarý kapsayan bir yaný da vardý,
Ýnsanlar kendisi için bile gerçekleþtirmeyi baþaramadý,
Onlar kendi halinde kalacaktý, belki de böyle ölecekti…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.