MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ölüm Konuşmaları II
Önder Kızılkan

Ölüm Konuşmaları II


- Oyun biterdi ve akþam
çocuklarýný toplayýp
evlerine býrakýrdý -

Bir annem vardý aðlýyor musun?
( Allah’ým aðlýyor muyuz? )

Oysa aklýmda bir ellerimi tutmanýz biliyordum
Ellerimi tutarken siz yanýmda sarmaþýklar büyüyordu
Ýçimde o gülüþünüz yine çok eskilerden
Gülüþünüzün o sýcacýk tarafýnda kalmaktan ölüyordum.

Bir de o gece biraz konuþmuþtuk:

- Bu gözlerin...
Bu gözlerini hala anlamadým
Aðlýyor musun?

- Siz gözlerim daha çocukken gittiniz
Gözlerimi ben durduramadým
Bilseniz...

- Bir bilsem...

- Ölmek için bir sebep arardýnýz bilseniz.
( Lütfen bilmeyin )

- Biliyorum
Sýrf o herkese annesiz kalan bakýþlarýn için...
Onlar için ölmüþtüm ben.

- Aðlýyor musunuz?

- Ah evet, özür dilerim.

- ( Allah’ým. Aðlýyor muyuz? )

Gün bitti ve akþam
Çocuklarýn eve gidiþini seyrettik.
Ben hep o soðuk camlarýn arkasýnda.
Sen bir yaðmur düþ dolusu çocukluðunda.
( Belki istemezsin )

Ve o ses ( hala neyin sesi olduðunu bilmiyorum )

Gri bir acýda öyle buz gibi durduk
Etrafta bir sürü tanýdýk yüz
Bir biz yabancý o ölümün karþýsýnda.
( Belki hatýrlamak istemezsin
Ölümün çocuk tarafýnda
Dua ederken göz göze gelmiþtik biz )

Sarmaþýklar içimize doðru büyürken
Bir biz
paramparça herkesin ortasýnda.

Aðlýyor musun?
( Allah’ým. Aðlýyor muyuz? )

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.