- Oyun biterdi ve akþam
çocuklarýný toplayýp
evlerine býrakýrdý -
Bir annem vardý aðlýyor musun?
( Allah’ým aðlýyor muyuz? )
Oysa aklýmda bir ellerimi tutmanýz biliyordum
Ellerimi tutarken siz yanýmda sarmaþýklar büyüyordu
Ýçimde o gülüþünüz yine çok eskilerden
Gülüþünüzün o sýcacýk tarafýnda kalmaktan ölüyordum.
Bir de o gece biraz konuþmuþtuk:
- Bu gözlerin...
Bu gözlerini hala anlamadým
Aðlýyor musun?
- Siz gözlerim daha çocukken gittiniz
Gözlerimi ben durduramadým
Bilseniz...
- Bir bilsem...
- Ölmek için bir sebep arardýnýz bilseniz.
( Lütfen bilmeyin )
- Biliyorum
Sýrf o herkese annesiz kalan bakýþlarýn için...
Onlar için ölmüþtüm ben.
- Aðlýyor musunuz?
- Ah evet, özür dilerim.
- ( Allah’ým. Aðlýyor muyuz? )
Gün bitti ve akþam
Çocuklarýn eve gidiþini seyrettik.
Ben hep o soðuk camlarýn arkasýnda.
Sen bir yaðmur düþ dolusu çocukluðunda.
( Belki istemezsin )
Ve o ses ( hala neyin sesi olduðunu bilmiyorum )
Gri bir acýda öyle buz gibi durduk
Etrafta bir sürü tanýdýk yüz
Bir biz yabancý o ölümün karþýsýnda.
( Belki hatýrlamak istemezsin
Ölümün çocuk tarafýnda
Dua ederken göz göze gelmiþtik biz )
Sarmaþýklar içimize doðru büyürken
Bir biz
paramparça herkesin ortasýnda.
Aðlýyor musun?
( Allah’ým. Aðlýyor muyuz? )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.