KIR ZİNCİRLERİNİ

Bugün hergün baktýðým aynalar
Yabancýydý sanki bana...
Aynadaki yüz yabancýydý sanki
Yüzümdeki acý,hüzün,mutsuzluk çarpýyordu gözlerime

Bedenimi kaplamýþ olan çaresizlikle
Aylardýr fark etmediðim bu derbederlik
Bugün baþ kaldýrmýþtý sanki bana
Hayata küsmüþ olan gözlerimden gelen bir sesleniþ

Ýnsanlarý duymayan kulaklarýmdan gelen büyük çýðlýklar
Saçlarýmdaki beyazlar acýlarýn dýþa vuruþuydu sanki...
Ne kadar týkasam da kulaklarýmý
Ruhumdan gelen haykýrýþý duymamama imkan yoktu

Ne kadar gülümsemeye çalýþsam da
Beceremediðim ve atamadýðým kahkahalar
Bugün kýrmýþtý zincirlerini

Neden bu kadar yorgundu bedenim ve ruhum?
Beynimde cevabýný bulamadýðým soru iþaretleri
Yoruyordu beni...
Yaþamanýn önemi neydi?..

Yakacaðýný bile bile neden baþlanýrdý aþka?
Bugün bitecekti sorular
Çözülecekti düðümler
Ya bu hayat savaþýnda çekilecekti fiþim

Ya da yeniden açacaktým gözlerimi hayata
Bulduðum cevaplar tatmin etmese de ruhumu
Korkarak açýyorum gözlerimi yaþama
Karþýmda beni karþýlýksýz sevenlerin sevinci

Bir nebzede olsa mutlu ediyor beni
Geçici çözümlerle kapasam da yaralarýmý
Artýk inanmasam da aþka,sevdaya
Bir gayret tutunuyorum hayata...


Sosyal Medyada Paylaşın: