FESLEĞEN KOKUSU

Yine sensizliðin ardýndan baka kaldým
Aynadaki silik yüzüme
Yüzüm ki
Nice zamanlarda can verdi
Birkaç renkle bezenen resimlere
Yüzüm ki,
Can buldu gözlerinin harelerinde yansýyan
O sýrlý renklerde
Ben sensizlikle dans edemedim hiç
Þimdi kaldým öyle
Eski bir evde
Eski bir görüntüyle

Yine sensizliðin ardýndan oturdum
Kumaþý yýrtýk o kanepeye
Oturmakla düþmek arasýnda ne kadar fark ve benzerlik
Varsa saniyelik asýrlarda
Gerçekleþti, inan bana

Ve yine sensizliðin ardýndan
Bir fesleðen yapraðýnda
Tanýdýk bir kokunun huzuru buldu yüreðimi
Kayýp yüreðimi
Yitik yüreðimi
Ve þimdi ne zaman su versem kurumuþ topraklara
Bir bir çatlýyor topraktan kalma yüzüm
Topraktan gelme bedenim
Ve ben hala sensizlikle nasýl dans edilir bilemiyorum

Bilmediðim zamanlarda yaþamaya çalýþýyorum yani
Yaþamak savaþ istermiþ, anladým…
Gücüm vardý, yapardým elbet
Eðer o yýrtýk kanepeden kalkabilseydim
Eðer uzansaydý elin son bir kez

Yani anlayacaðýn
Yine sensizliðin ardýndan
Bir kez daha sensizliðin ardýndan diyemeyeceðim için
Son demlerimi yaþýyorum
Demli bir çay içer gibi son bir bardak
Sonu gelmeyecek bir aþkýn içinde
Kaybetmeye hazýrým her bir çizgimi
Rengimi
Sesimi
Ama bir türlü kabullenemiyorum seni kaybediþimi
Yine sensizliðin ardýn
Bu kez durmadan yürüyorum sonsuzluða
Ve belki
Kim bilir belki
Son kez çýkýyorum bu yolculuða
Bir fesleðen kokusu,
Eski bir ayna
Ve tanýklýkta baþarýlý bu oda…
Gelin can yoldaþlarým
Gelin arkadaþlarým
Artýk vakit yok
Onsuzluðun ardýnda hiçbir þey dayanamaz tek baþýna…

13.Ocak.2009…
www.mevsimcell.com
Sosyal Medyada Paylaşın: