Mevsim hazan olunca…

Kýþ kendini hissettirmeye baþlýyor
Sessizliðini bozmaya baþladý bile
Geceler daha soðuk daha sessiz
Týpký ruhuna siyah perdeler çeken insanlar gibi, soðuk ve sessiz
Son bir umudum var benim kaybetmemeliyim,
Son bir yol, girdiðim bu yol çýkmaz sokaksa
Peki, o zaman ne yapmalý? Umutsuz bir þekilde oturup düþünmeli mi?
Saatlerce,
Yoksa bu uykudan uyanmalý mý?
Selam yeni baþlangýçlara
Günün sancýsýný çeken ufuklara merhaba
Güneþin doðduðu yere selam
Uyanmalý elbette, kurtulmalý karanlýktan…
Ve dile getirmeli
Bu hayatýn renklerini
Tarif etmeli onlarý bir, bir
Bozulmuþ olsalar bile…


Mevsim hazan olunca
Düþünceler Daha da soðuk
Kaç yalnýzlýk siner ruhuna bilemezsin

Kopar gidersin zamanda
Yýldýzlarýn düþüþünü seyrederek
Kaybolur gidersin boþluðun süzgecinde
Aklýnda tuttuðun ne varsa
Düþer soðuk kaldýrýmlara
Anlam veremezsin, kaybettiðin yýllarýna
Ýçini kaplar, cevapsýz sualler
Maziyi sorgularsýn,
Senden alýp götürdüklerini
Mevsim hazan olunca
Ýçini bir fýrtýna kaplar götürür
Esersin hiç tanýmadýðýn mahzenlerde
Yaprak misali savrulup gidersin
Bilmediðin yerlerde
Kim bilir zarif bir yüreðe esersin
Mevsim hazan olunca…

Sosyal Medyada Paylaşın: