Tükenmez kalemlerle, durmadan yazýyoruz.
Dil adlý çaký ile, sýrlarý kazýyoruz.
Zamanýn aynasýnda, görüp çýplak gerçeði.
Kendimize deðil de, aynaya kýzýyoruz…
“Az” yeterli gelmiyor, “en”lerde geziyoruz.
Yükseðe çýkmak için, “ast”larý eziyoruz.
Beþ duyumuz dururken, sapasaðlam ayakta.
Altýncý hissimizle, “doðruyu” seziyoruz…
Çaðdaþ yaþam adýna, övgüler düzüyoruz.
“Açýk süt “kullanmayýz, hazýrý süzüyoruz.
Mahalle bakkalýna, yýllar oldu küseli.
Sahiller dar geliyor, açýkta yüzüyoruz…
Hayatýn renklerini, palete diziyoruz.
Tuvale sürrealist, bir resim çiziyoruz.
Geçmiþ geçmiþte kaldý, tabularý yýktýk biz.
Akýllarý zapteden, düðümü çözüyoruz…
Sizin olsun örf –adet, biz zaten beziyoruz.
Batýdan esen yelle, savrulup tozuyoruz.
Sakýn siz söylemeyin, zaten farkýndayýz biz.
Çaðdaþlaþma uðruna, kafayý bozuyoruz….
Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE
K.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.