Günlerdir mutfaða balýðý da sokmam gerek diyordum,
Bugüne kadar düþünce olarak geldi, uygulayamadým,
Bugün nasip oldu, dýþarý çýkmýþtým, oraya da uðradým,
Balýklarý inceledim, sadece hamside takýldý gözlerim…
Balýkçý gönül adamýymýþ, kýrmadý, hamsileri ayýkladý,
Bu arada beyaz bir kedi gelip oturdu, bakmaya baþladý,
Balýkçý ayýklýyordu, ben bekliyordum, kedi bakýyordu,
Oradaki üçlü arasýnda bir garip iletiþim kuruluyordu…
Balýkçýya ayýkladýklarýndan kediye atmasýný söyledim,
Ben çýkan kýlçýklarý kast etmiþtim, balýkçý hamsi attý,
Kedi hamsiyi aldýðý gibi o binanýn bodrumuna yöneldi,
Yere bitiþik kýrýk camlardan birinden binanýn içine girdi…
Balýkçý anladý kediyle arasýndaki iletiþimle ilgilendiðimi,
‘Bodrumda yavrularý var bunun, onlara süt veriyor.’ dedi,
Meðerse o güzel kedi bir anneymiþ, onlara süt veriyormuþ,
Demek ki üzerindeki hoþluk biraz da bu özelliðindenmiþ…
Eve dönünce bu konu aklýmdan çýkmadý, hep hatýrladým,
Bir þiir yazýp bunu gelecek günlerime taþýyayým dedim,
Þimdi bunu yapmaya çalýþýyorum, kediye þiir yazýyorum,
Balýkçý da var ama ben aslýnda kedileri çok seviyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.