Gün Yanıyor!
Salkým salkým kaynayan,
Alev aðaçlarýný saklýyor mavi.
Asi martýlar oynaþýyor,
Batan güneþin seriliþinde.
Dokunsan boyanacak ellerin,
Kanayan akþamýn hüznünde...
Kararsýzlýðýn haykýrýþý ile,
Yolunu kaybetmiþcesine,
Soluksuz kýpýrdanýþý dalgalarýn;
Usul usul vuruyor mabede...
Sýðamadý sunaktaki yerine,
Taþmak! kýyýlarý dövmek istiyor, belkide.
Göðsüne vurulmuþ taþdan kelepçe,
Kayboluyor sesi tekerlerin eziðinde.
Köpükleri sönüyor çiðnendikçe,
Deli bir rüzgar esse esse....
Yýkacak bendini,
Gezinmeyin üzerinde!
Bir damla;
Körfezin naðmelerinde...
Dalgalanýyor;
Balýkçý motorlarýnýn gölgesinde.
Kýrýlýyor;
Sinsi tepelerin gri lekesinde,
Gün yanýyor!
Gün yanýyor!
Sarhoþþ yakamozlarýn eþliðinde.............
Nurhayat Nalçacý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurhayat Nalçacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.