DAHA BARIŞA KAÇ VAR?

DAHA BARIÞA KAÇ VAR?

Kaç var barýþa?
Kaç var analarýn gülmesine,
Çocuklarýn büyümesine kaç var?
Ne zaman bitecek savaþlar,
Ne zaman susacak silahlar, tanklar?
Çocuklar ölmesin,
Umudumuz, geleceðimiz onlar.
Dünya onlarla güzel.
Kýymayýn onlara.
Bakýn þu çocuklara;
Yüzleri param parça,
Kaþlarý yarýlmýþ,
Kollarý kýrýlmýþ,
Açmadan solmuþlar,
Büyümeden ölmüþler.
Ey dünya, ey insanlýk!
Açýn gönül gözünüzü,
Görün etrafýnýzý,
Görün beyler,
Söyleyin aðalar,
Daha barýþa kaç var?

Çiçek onlar, sevgi çiçekleri,
Ciðer pareleri.
Taze tomurcuklar,
Çocuklar, can çocuklar,
Barýþ kelebekleri.
Baðdat’ta, Irak’ta.
Yakýnda, uzakta,
Somali’de, Karabað’da,
Elsiz, ayaksýz,
Renksiz, boyaksýz.
Kerkük’te, Musul’da,
Mülteci olmuþlar geçilmez yolda,
Evsiz, barksýz, anasýz, babasýz,
Boynu bükük Afgan Daðlarý’nda,
Can çiçekleri,
Sevda çiçekleri.

Þurasý Çeçenistan,
Þurasý Gürcistan.
Burasý Bayraktepe,
Burasý Aktütün.
Daðlýca, Çukurca,
Van, Tatvan, Muþ...
Mehmet’im o daðlarda,
Yürek o daðlarda.
Mermi yaðar o daðlara,
Kurþun yaðar.
Bir can düþer topraða,
Bir sevda düþer.
Gül siner yapraða,
Ay düþer, yýldýz düþer.
Bayrak sarýlýr tabuta.
Bulut refakat eder.
Giden þehittir sevgiliye.
Kutludur o an,
Mevla’ya ulaþýr can.
Bir ateþ düþer haneye,
Yakar duman duman…

Ne canlar gitmiþ,
Ne ocaklar sönmüþ buralarda.
Toprak kýzýla dönmüþ,
Sokaklar kan kýrmýzý,
Akþamlar gül kurusu,
Güneþ matemli,
Ay yalýnayak buralarda.
Rüzgar hýrçýn, öfkeli,
Fýrtýna olup savurur deli deli,
Soðutur þehidimin baðrýný.
Zira meltemdir bir eli.
Yaðmur iner gökten,
Melekler iner, acýlar diner.
O an ödüldür þühedaya,
Kul Rabbine döner,
Acý kalýr o ocakta.
Figan kalýr…

Hüzün gelir o daðlardan,
Korku gelir, kabus gelir.
Kalbinden kurþun yemiþ
Þehit gelir.
O daðlar almýþtýr Hasan’ý, Halil’i
O daðlar almýþtýr Yusuf’u, Cemal’i.
Karanlýk daðlar,
Kanlý daðlar, kara daðlar…
Kandil Daðý kanlý,
Kandil Daðý katil,
Canavar Daðý sisli,
Cudi Daðý puslu.
Hangisini saysam,
Hangi tepeye konsam,
Hangi þehite yansam?
Oy Mehmet’im, oy!

Taþ basar baðrýna analar,
Taze gelinler aðlar þuracýkta.
Yetimdir bebekler, yürekler yetim.
Ahde vefa vardýr o yolda.
Gidilir dönülmez,
Varýlýr gelinmez.
Giden þehittir, gelen gazi,
Namlusunda þafak sayar Mehmet.
Ona kucaðýný açmýþ bekliyor Muhammet.
Rabbin sevgilisidir þüheda,
Yürek fýþkýrýr topraðý sýksa bin defa.
Ölümsüzdür þehidim, yürür Hakk’a.
Þükreder Mevla’ya iþtiyakla.
Yine de yas tutar sineler,
Aðýtlar yakar bekleyenler.
Acýlar dinmez, izi silinmez,
Gidenler dönmez.
Dönülmez o yoldan.

Kan aðlar Filistin,
Kan aðlar insanlýk…
Vicdanlar ölmüþ,
Vicdanlar pörsümüþ,
Taþ kesilmiþ merhamet.
Yürek paslanmýþ o yerlerde.
Kör olmuþ gözler.
Sapan taþýna tank!
Ezan sesine cenk!
Barut kokusu þehirler.
Kan pýhtýsý nehirler.
Mermi yaðmurunda çiçekler.
Vampirler kan emmekte,
Kan içmekte caniler.
Ve Filistinliler…
Kýrýktýr onlarýn kollarý, kanatlarý.
Bakamazlar kapýdan, pencereden,
Bir kurþun seker aniden,
Bir çiçek solar,
Bir anne aðlar.
Daha barýþa kaç var?
Kaç var barýþa beyler,
Daha barýþa kaç var?

Rabia Barýþ


Sosyal Medyada Paylaşın: