ýcýmde oyle guzel oyle temýzdýn ký; kýrletemedý en derýn gercekler býle býraktýgýn izleri hoyrat esen ruzgarlara sordum arada seni bazen sert esip dagýttýlar ne var ne yoksa yuregýmde enkazlar kalmýstý senden geriye cakýl taslarý arasýna gömülmüþtü hislerim,senli düþlerim ben sený yýkýmlardayken dahi terketmemiþtim sýmdý neden býlýnmez agrýma gýdýyor yerlerden topladýklarým ruzgara savurduklarým ben aþký ölümsüz kýlanlardandým neden bugun artýklara kaldým ve neden elýmdekýlerý çöpe atamadým!
unutmayý beceremedým enkaz yýgýnlarýný önüme koyup, kendýme senýn ýcýnde olmadýgýn býr dunya yarattým parcalara ayrýlan yuregýmý ,zamanla sardým büyüdüm,yaralarýnla olgunlastým kadýn olmak boyle býrsey mýydý? dünün hesabýný sorarken sana, bugun yeserttýgýn fýlýzýn koca býr agac oldugu gormek düþtü payýna!
ben aský korkusuzca yasayandým ve sen bana layýk olamayandýn....
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatosgunes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.