Yaz ölüleri

hep kâðýtlarda kalan sözcüklerle aðladým
geçmiþ, bir selvi aðacýydý o bahçelerde ölüleri gölgeleyen
babam bir çiçek þimdi, adsýz bir ot
kokusunu çeker ciðerlerine annem ve bekler bulutlarýn kararacaðý,
saðanaðýn kopacaðý kasým sabahlarýný
dokunacaðýný sanýr gelen yaðmurlarla yeniden

babam bir güz ölüsü,
bu yüzden sevmem kasýmý
dökülen yapraklarýný aðaçlarýn

böylece de büyürmüþ insan
giden birinin ardýndan su yerine
toprak dökerek, ben bir þeyimi kaybettim
diðerlerine benzemeyen bir þeyimi
yaz ölüleri diyorum hayattan geçip gidenlere
sýrtýma alamadýðým için acýlarýný içimde taþýyorum.

büyümek bir aðrýymýþ,
ansýzýn yalnýzlýk çalacak bileklerimde diþ izlerin,
rüzgâr sesini silmiþ, camdan bakýyorum þimdi
çocukluðumun saatlerine.

elimde yazýlmýþ kýrk beþ mektubu el yazýsýyla
selam eder gözlerinden öperim.










Sosyal Medyada Paylaşın: