Taştan Bir Heykel Oldum
Tamda yudumlayacakken sevdanýn ilk demini
Yüz üstü býraktýn bir akþam üstü, terk edip gittin
Ben bin bir hayalle koþarken yýllarca peþinden
Acýmadan her fýrsatta yollarýma cefalar serdin
Güller serdim yollarýna, taç yaptým çiçekleri
Kýymetini bilemedin güvenip taze güzelliðine
Ben aþkýmdan deli divane koþarken ardýndan
Sen bulutlarda gezer oldun kapýlýp kibrin yeline
Bir umutsuz aþk uðruna bir ömür nasýl geçip gitti
Keþke taþ baðlasaydý da yüreðim hiç sevmeseydim
Tam da tadacakken seninle aþkýn tatlý þerbetini
Eyvah ! kýsacýk ömrün ahir zamanýna geldim.
Neydi o haþarý çocukluðum, uçarý gençliðim neydi
Ömrümün en güzel yýllarýný aþkýn uðruna serdim
Tamda anlamýþken hayatýn kýymet-i hakikiyesini
Ziyan ettim tadýmlýk ömrümü, biçilen kýþýna geldim.
Nede uzun gelmiþti ömür, kanarak önümdeki yýllara
Çarçabuk geçti gitti yýllarým, ufukta iþte sonum
Tam içecekken aþkýn badesini yudum yudum
Taktýn yine çelmeni son anda, upuzun serildim yola.
Ýncindi gönlüm, islah olmaz artýk her þey paramparça
Peþinden koþmaktan bitkin düþtüm yar, gayri yoruldum
Umutsuz aþkýmýn hazin hikayesi yazýldý son sayfalara
Yýkýldý dimdikken mihrabým, bin bir derde düçar oldum.
Geçti ömrün baharý artýk ne bir gül ne bir çiçek açar bekleme
Yeþermez artýk gönül aðacýmýn dallarý kalmadý hiç umudum
Piþman olup da, boþuna kapýmda yalvarýp sakýn af dileme
Söküp attým yüreðimi can kafesinden, taþtan bir heykel oldum.
Ýdris AKMETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.