SİLDİM ANKARA

Hayaller umutsuzluk, sis çöktü düþlerime
Korkarým yarýnsýzlýk, göz dikti aþlarýma
Beklentim olmayacak, tez yýktý baþlarýma
Buysa bana tüm vefan, ben de sildim Ankara

Rüzgârýn dingin deðil, ayazýn vurdu yine
Düþüncen saçlarýmda, beyaza durdu yine
Vebalin bende gibi, hesabýn sordu yine
Buysa bana tüm sevdan, ben de sildim Ankara

Ne demeli bilmem, acemi ele düþtüm
Söylem güzel olunca geveze dile düþtüm
Issýz, ýþýksýz kaldým, dönülmez yola düþtüm
Buysa bana tüm revan, ben de sildim Ankara

Ülkemin baþkenti, medar-ý iftiharýydýn
Atatürk’ün huzuru, mabet-i diyarýydýn
Mazlumun ilk kapýsý, meclis-i ayanýydýn
Bu yüzdense tüm sefan, ben de sildim Ankara

Hazan vurdu baharda, soldu umut çiçeðim
Son dostumdu oysa bak, uçtu uður böceðim
Terk etmekte dostlarým, þimdi soðuk ocaðým
Buysa bana armaðan, ben de sildim Ankara

Hey! Cemilim, baþkentlim, býrakmazdým seni ya!
Dýþý seni yakarken, yakardý iç beni ya!
Her dem seninle olup, sevecektim hani ya!
Vazgeçtim bu günlerde, ben de sildim Ankara


Cemil YILDIZ
08.01.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: