Nifak
Kaç asýr kaybettim silinmez izi,
Bir ateþ ki sorma nifak pürüzü…
Gözyaþý mezesi, þer demet demet,
Ona sýðýnanlar bulur ihanet.
Düþman eder nifak yâri yarene,
Gözyaþýdýr nifak, nifak virane,
Ruha saplanýnca ruh olur zindan,
Terk-i diyar akýl kahrolur vicdan.
Ülkemde ne zaman kurulsa ahenk,
Yetiþir bir soysuz ki tufana denk.
Ne deyim bunlara kelp tövbe hâþâ!
Vurdurur gardaþý vallah gardaþa.
Tavsife ne gerek adem doðuþtan,
Nifak þeytandandýr þeytan ateþten.
Bilmem ki kardeþim sana ne desem!
Nerde kan ve vahþet baþköþede sen!
Tutturmuþ irtica der kirli basýn,
Lokmayý emeksiz yer kirli basýn.
Acý acý güldüm taht kurmuþ nifak,
Ürperdim içlendim yine bu þafak,
Her köþe baþýnda kiralýk kalem,
Manþetler nesepsiz içerik âlem.
Size diyorum ha külden hortlaklar!
Satýlmýþ beyinler ödünç ayaklar…
Nifak tohumunu attýnýz amma,
Sahipli bu vatan sahipsiz sanma.
Yutkundum sabýrla, köpürdüm durdum,
Sýrtlanlar kemirir ah caným yurdum,
Tavsife ne gerek adem doðuþtan,
Nifak þeytandandýr þeytan ateþten.
15.09.06 2006 Bursa
Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.