Varlýk âlemi sonsuz, baþka baþka lisanlar. Cemal ve celalini, ancak görür kalpte göz. Hikmetin membaýný, kuþatmaktadýr sýrlar, Eritir potasýnda, Ruhda idrak ve de köz.
Cevaplar zýtlýklarda, gece gündüz iþte nur. Bir bedene iþlenmiþ, ister akla ruha sor. Tevile gerek yok ki, zerreye bak orda dur, Öðretir fýtratýyla, gölgedeki gizli yüz.
Mutlak içre izafi, talibin matlubunu, Kelam ile anlatýr, aþýðýn maþukunu, Perdelerin ardýnda, sorgusuz sorgusunu, Manasýný bildirir, bir tek hece bir tek söz.
Sýrrýný vakfederse makamlarýn yücesi, Cevheriyle mecz olur, gündüzü ve gecesi. Ýsmi zatla durulsa, hücredeki nefesi, Kemal’i insan olur, vicdanýyla öz be öz.
Þahin Hanelçi 26.12.2008 Elazýð
Fotoðraf Ýnternetten "antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/archivepix.html" adresinden Alýnmýþtýr. Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.