Aþkýndan dama çýktým az temiz hava alayým diye Aþkýn ile ölüyorum sevgili duymazsýn beni niye Ahýrda ineðin samanýna kattýðým arpa fiye Senin ismini fýsýýldadým seni söyledim Yokluðun mahvetti beni yar periþan eyledin
Aþkýnla þimdi tutuþmuþ bir orman gibi yanmaktayým yýldýzlarda yakamozlarda seni aramaktayým aynalara bakarak saçý taramaktayým yokluðun çöktü içime
Sevgilim nerdesin ölmekteyim Þimdi sanki bir heykele dönmekteyim Ateþ idim yavaþca sönmekteyim Ben don fistan deðil gömlekteyim
çömlekte bal gibi idin sevgilim yokluðuna alýþamam kalbim nasýl sýzlýyor gel ellerim üþümekte
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafakutay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.