AĞLA - YAN ORTADOĞU

Zülüm payidar olmaz…


Ne ses kaldý, ne sedâ, kimsesiz vatan aðlar
Sahipsiz topraklarda, kefensiz yatan aðlar

Çocuklar paramparça, her taraf sis ve duman
Babalar savaþýrken analar her an aðlar.

Yapýlan katliâma, kayýtsýz kaldý dünya;
Sadece derunundan , sahib-i iman aðlar

Ne cephe var ne mevzi, kurþun yaðar her yandan;
Böyle bir hale ancak, vicdâný olan aðlar

Timsahýn gözyaþlarý, inandýk sanmasýnlar;
Ýnsâfý olan hariç, gerisi yalan aðlar

Eli kolu baðlanmýþ, çaresiz bunca insan;
Aþikare zulm görür, aslýnda nihân aðlar.

Nice ocaklar söndü, baharý göremeden,
Harâp olan yerlere, mevsim-i hazân aðlar.

Hûn-hârca cinâyete savaþ diye ad kondu;
Bu vahþet karþýsýnda, içleri yanan aðlar.

Kalpler kaskatý olmuþ, duymuyorlar feryâdý
Herkes kendi keyfinde, sahipsiz Lübnan aðlar


Mazlumun gözyaþlarý, ah’ýnýn fevkindedir;
Bir gün boðar zalimi, onlar da o an aðlar

Yâr aðlar, yârân aðlar; cân aðlar, cânân aðlar,
Söz bürünmüþ sükûta, sessizce lisân aðlar





Sosyal Medyada Paylaşın: