Yine karanlýklardayým. En karanlýk kentin, En karanlýk kasabasýnda bir yerlerde, En karanlýk sayfayla dertleþiyorum. Ama yine de þanslýyým Çünkü hala nazar boncuðum içimde. Beni tek teselli eden de bu ya Derdim çok büyük ’Gözden ýrak olan,gönülden de ýrak olur’muþ... Yeni öðrendim Hem de ne öðrenme, Hece hece,harf harfiþliyorum beynime Ben onsuz uykuyu hatýrlayamazken O bensiz ne yapýyor bilmiyorum Þeytan diyor ki:’ aç baðrýný,koþarak git yanýna Ne yapýyor?Gör kendi gözlerinle’ Hadi kalk diyorum kendi kendime Olmuyor... Beni olduðum yere kelepçelemeye yetiyor karamsarlýk. Acaba diyorum Acaba seviyor mu beni? Bu seferde vicdaným kesiyor yolumu Karar veremiyorum Ama diliyorum ki Kalbim sensiz, Gözlerin bensiz kalmasýn gülüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
YASİN PINARBAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.