doða ananýn huzurundan kovulmuþ mevsim gibi kaplýyor havayý býraktýðýn sýzý.
Veysel’in gözlerinden bakarken sana acýlarýna kadar gördüm ki, seni sýzlýyor tenim, bildiðin gibi deðil.. Araf’tan ötedeyim.
bilmem sanma.
gözleri yaðmurlu bir kadýn, yeni yetme teninde saçlarý aðarmýþ bir kýyýymýþ .. kanýna düðüm atýlmýþ kara bir tren sesiymiþ þehir sen giderken kemanýn sofrasýnda raký, dilinden düþen hüzünbaz bir notaymýþ ýslýðý .
Ahh þehir dallarýnda efkâr doðan bahçedenki o aðacý sarhoþ eden ben deðilim . ben deðilim göðünden yýldýz, denizinden tuz çalan ..
bak ! su ateþi zehirledi ki, ateþ deli miydi ölüme, sevdiðinin elinde bile bile selam verdi .
deme birþey þehir, kýyama bana .. kayboluyorum inkârýn kollarýnda inanmak diyor; piç gibi býraktýn ellerimi sende mutlu olama !
sevemediðimsin sen þehir o yokken acýlarýmýn saçlarýný yalandan da olsa okþama kýrýlgandýr uçlarý hâlâ
ve bil diye þehir
kahrol diye
hüznü iyi aðýrladýðýmdan beri, et’im kemiklerimin mezar yeri .
-bir parçasýný alýn sayfamdakilerin tek baþýma kalýrsam bitirir beni -
S.D.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavi/i Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.