Yazan þairin yoktu gözü bir tek kuruþta Ben bir Türk’üm diyordu, kalbi her bir vuruþta Nerde olursa olsun, okunurken Marþýmýz Gururdan gözler nemli, herkes esas duruþta
Marþýmýz okunurken, inler adeta daðlar O öyle bir andýr ki erir yürekte yaðlar Söylemek ve dinlemek bir þereftir bizlere Tüyler diken dikendir ve hatta gözler aðlar
Öylesine yürekten söyleriz ki bu Marþý Haykýrýrýz adeta dosta düþmana karþý Kalpler ayný duyguda, gözler Albayrak’tadýr Titretir gönülleri, inletiriz tüm arþý
Ben Türk’üm diyen herkes ezbere bilir onu Ýstiklâl ve Bayrak’týr içinde geçen konu Sonsuza dek Yurdumda söylenecek susmadan Ondan öte bir Marþ yok, o Marþlarýn en sonu
Övgü dolu þiirler, methiyeler ve sair Bilirimki ne yazsam az kalýr sana dair Ýstiklâl Marþý’mýzý kazandýrdýn ya bize Mekânýn Cennet olsun, nur içinde yat þair