kimse birþey istemezdi benden oracýða kondurulmuþ gibiydim kýrlangýçlara dalar büyürdüm kaç yaþýndayým merak etmezdim zamaný tanýmazdý düþüncelerim yapayalnýzlýðýn akþamý da sabahý da olmazdý ne de olsa gecikmiþliði yaþamazdým hiç meðer bir seneymiþ ömrümüz ölünce anladým.. insancýklar dokunmazdý bana aksine sevip okþar,konuþurlardý ben de büyürdüm olabildiðine herkes derin iç çekerlerdi bana imrenir sanardým onlarý hiç kimseden þüphe duymadým beni hep sevecekler sandým sahibimin alçakgönüllüðü fedakarlýðý bitmez sandým yanýlmýþým,hain gülüþlerden çok sonra anladým.. sadece yerim deðiþecek sandým koparýlmak deðil di bu zannýmca kötüye hiçbir zaman yormadým yoramazdým,nankörlük edemezdim yine sadece bir iki makastýr dedim kollarýmý olabildiðine açtým kopardýlar,kanamadým ama çok aðladým.. seradan çiçekçiye giden o yol bitmez sancýlarýn sonunu bekledim neydi,belki de önemli bir þeydi bekledim,acýdým,bekledim usanmadan bekledim sonunu son nefesimi dahi erteledim anlayýnca neyi beklediðimi son bir kez daha aðladým.. çiçekçinin takvimi þubat ondört üzerime yaldýzlý bir naylon serdiler kefendir diye saygý duydum ancak yine de süslediler yola çýktýk bir motorla yeni sahibim erken terketti beni bir apartmanýn ikinci katýnda ufacýk bir bahþiþe feda edildim kapý zili tanýdýk geldiði gibi ev de tanýdýktý þimdi bana duvarda bana benzeyen biri vardý ama o insan bense çiçektim olamazdý.. kadýn ýslak burnuyla koklarken beni dudaklarý hafif gülümsemeli ve ben de artýk tecrübeli sarýldým olabildiðine kendimce oysa son yerim bir cam parçasýydý vazoydu,sürahiydi bilmiyorum ama o kadýný çok iyi tanýyorum.. derken bir adam çýktý banyodan sarýldý kadýnýma,kýskandým bilmem neden duvardaki bir baþka adam,bir baþka ben beraber bir kez daha aðladýk ve vazo düþtü yere parçalandý.. uðursuz çiçek dediler aldýlar dýþarý benim bir yarým içerde kaldý bir ikinci hayatýmdý bu bir dahakine çiçek gelmem dedim bir insandan bir çiçek olmasýn diye günlerce dua ettim konteynýrda bir çöp konteynýrýnda ve huzuruna geldim yine ne günahým vardý da karýma bir çiçek olmuþtum öldükten sonra melekler dile geldiler birer birer sen karýna hiç çiçek almamýþtýn dediler oysa tanrýnýn melekleri bile seni ne kadar sevdiðimi bilememiþler.. Sosyal Medyada Paylaşın:
islanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.