ESİR OLMA SONUNDA.

Balkan, kýrým, kafkasta, þahlanan bir atlýydým.
Aðrý daðýn üstünden, uçan bir kanatlýydým.
Bana türkoðlu derler, özüm orta asyada.
Yedi deniz, üç kýta, benim oldu sonrada.

Kükredim kosova’dan, nam saldým avrupada.
Karadeniz, akdeniz, sayýsýz adalarda.
Libya, tunus, cezayir, çok kaldým ben mýsýrda.
Yedi deniz, üç kýta, benim caným turanda.

Diktiðim minareler, gök yüzüne ulaþtý.
Yedi düvel bir oldu, hep benimle uðraþtý.
Allah diyen nidalar, semalarý da aþtý.
Yedi deniz, üç kýta, benim oldu cihanda.

Diktim sancaklarýmý, parlattým tuðlarýmý.
Çaldý kösler zillerim, çaldým davullarýmý.
Ben adalet gösterdim, üzdüm düþmanlarýmý.
Yedi deniz, üç kýta, nasip etti rahmanda.

Ýstanbulum canýdýr, ecnebi aleminin.
Zafer müjdesi bize, yüce peygamberimin.
En büyük zaferidir, kumandan fatihimin.
Yedi deniz, üç kýta, topraðým var doðuda.

Ben rabbimin aþkýyla, ona hizmet ederken.
Zaferler hep benimdi, ben hakk yolunda iken.
Kýrýldý kanatlarým, gül bahçelerim diken.
Gitti bütün buralar, kaldýk anadoluda.

Türk milleti uyuma, sahip ol vatanýna.
Layýksan ecdadýna, sahip çýk sen atana.
Ýçte dýþta uðraþ çok, aman verme düþmana.
Son vatan topraðý bu, esir olma sonunda.


Sosyal Medyada Paylaşın: