BİR YOKSUN DAHA

Yokluðun karanlýk köþe
Hala çöl telaþýnda bulutlar,
Kazma kürek düþmüþ
Toprak kara, gülmekte.
Mezar taþý dökülmüþ
Taþ isimsiz büzülmüþ
Yoksun, gecenin ortasý
Mahsen saklamýþ hasreti
Yokluðunda fýrsat bilmiþ,
Kafiyeleri kurþuna dizmiþ,
Çýk artýk, oynamayalým
Sen yüzünü aydýnlýða götür
Göreyim gölgelerini gözlerinin
Ellerim seni köþeden alsýn
Gözlerimde gör ýrgat güneþi
Ýþte, bir yýldýzýn daha düþüþü
Feryat figan, aðýt günü
Yollarýn uçurumdan düþtüðü
Yaðmurun cinayet gülüþü
Yoksun, hasret gülümsedi
Rahminden çýðlýk yükseldi
Doðum sancýsý, yine inledi
Bir ’yoksun’ daha, merhaba dedi…

Þiirin Kýzý- 25/11/2006

Sosyal Medyada Paylaşın: