GÖZLERİM NEMLENİR BU GECE ...

gözlerim nemlenir bu gece
aslýnda her gece
bir yanýmda boynu bükük sen
öbür tarafta kan gölü dünya
katil sürüleri sereserpe
menekþe kokulu bebeler musalla taþýnda
gülmeyi unutturdular
sevdikçe darbeler indi hoþgörümüze
dipçikler tanklara dönüþtü
biz hala DÜM TEK TEK’lerdeyiz (!)

ne ay doðar, ne yýldýzlar güler
bulutlar kýskanýr yaðmurlarýný
esen yellerde aymazlýklar varken
üþür kimsesizliðim, çaresizliðim buz keser
hükümsüzdür haykýrýþlarým
güneþim doðmaz oldu gündüzlerime
ayaz yemiþ sessizliðin ortasýndayým
çýnlayan kubbelerde yokluðum
körebe olmuþum sokaklarda seni ararým
birde kaybolup giden insanlýðý ...


baþýma üþüþür yarasalarýn cüretkarlýðý
sis kaplar ufuklarýn penceresini
göstermez ruhumu besleyen hayalini
her yerde vefasýzlýk diz boyu
ne gurbet acýdý bize nede kader
nice mevsimler devirdik ayrýlýklarýmýza
yeþermedi mutluluk gülümseyen çiçekler
bilmem kaç yýl daha bekleyeceðiz
sevda türkülerinde ölüp ölüp dirileceðiz
gel, ya da geleyim bitsin dökülen yaþlarýmýz !...


Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: