Gün akþam olursa eðer yüreðim yanmadan,
Gözü yaþlý bir yetim gördümmü içim sýzlar.
Nefesiyle ýsýnýr gece boyu donmadan
Sokak kaldýrýmlarýnda yatan o çocuklar
Kimbilir hangi sýcak o ana kucaðýndan,
Hayalinde sevgi dolu nefesle canlanýr.
Þehrin acýmasýz o karanlýk sokaðýndan,
Gönül aydýnlýðýný unutur da saklanýr.
Kurtulmak kolay mý sandýn þehrin bataðýndan.
Düþse bir kere insan aleme maskaradýr.
Niceleri var ki ahkam keser yataðýndan,
Ak zannetse de yüzünü vicdaný karadýr.
Kimse bilmez, kimse sormaz hali nedir diye?
Sahipsizdir soðuk kaldýrýmlarýn çocuðu.
Uzanacak bir sýcak eldir ona hediye,
Bir gülümsemeye hasrettir sokak çocuðu.
Gecenin rengini sorsan hep beyazdýr ona.
Taþ yürekli insanlarda merhamet karadýr.
Issýz sokaklar, mekandýr sokak çocuðuna,
Bilmez ki insanlar, merhamet neden karadýr?
Soðuk kaldýrýmlara ninnidir hýçkýrýklar.
Gözlerde kuruyan o yaþlar oysa isyandýr.
Her hýçkýrýkta bir ananýn yüreði yanar.
Yanan her yürek zifiri geceye isyandýr.
Sevginin damlasýný versen okyanus olur,
Neyi kaybeder insan? vicdaný varsa eðer.
Ýnan o kara gönüller sevginde kaybolur,
Sildiðin bir damla göz yaþý dünyaya deðer.
Yakuphan........ Süleyman Ýskender
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.