GÖNÜL

Gönül ne ister kendide bilmez,

bazen beklenen yere gider,

bazen de gittiði yeri bilmez..

Nerde olmayacak varsa onu ister...

Gönül bu ya konar bir güle,

dertlenir düþer dilden dile,

kim derde deva olabilir ki,

aþk, düþmüþse bülbüle...

Gönül var ya þu deli gönül

ne ocaklar söndürür..

Elimi,kolumu baðladý sefil,

hem aðlatýr,hem güldürür..

Bende gönlümü verdim sana,

gel de sen buna inanma..

Bülbül aþýksa gül’e

BENDE AÞIÐIMMM SANA...





sýdýka emek




Sosyal Medyada Paylaşın: