vefasız...

Gecenin zifirinde,ecelin pusu yerindeyým,
Adýmým ki cehennem,sonumu beklemedeyim.

Ulaþýlmaz oldun artýk,sevdan daracýk kapý,
Gönlün,dar kapý ardýnda,muhkem,devasa yapý.

Yapýnýn nöbetinde cehennem zebanisi,
Bu zavallý hammalýn,yokmudur bir hamisi ?

Ne taassub duygularla baðlanmýþým ki sana,
Göz görse de gönül meyletmez bir baþkasýna.

Tutsam þu duvarlarý,tutsam da yýksam,
Girerek gözlerinden,ruhuna aksam.

Emeðim oldu sevdam,uðraþtýkça uðraþtým,
Ahh !senin uðrunda ne çok, belalara bulaþtým.

Artýk son nefesimi,veriyorken yoluna,
Ulaþýr belki sesim,sana,son haykýrýþýmla.

Þimdi,sonlanmayacak aþkýnla ölüyorum,
Ölüyor da geldiðim aleme dönüyorum.

Belki can verince kavuþurum ruhuna,
Ve can verdiðinde belki,eþ olursun ruhuma...
Sosyal Medyada Paylaşın: