Eylül 2
Eylülün son günleriydi
Yalnýzdým daldaki son yaprak gibi
Lapa lapa kar yaðmasada
Üþüyordum,yalnýzdým,sensÝzdim
Leylasýný arayan mecnun misali...
Canýmýn cananý ile karþýlaþtým o gün
Everestin tepesindeydim o an
Vaha gibiydi çölün ortasýnda
Her þey dondu sanki o gün
En güzel düþüm gerçekleþti
Rüyalarýmda gördüðümdü karþýmdaki...
Neydi düþen kalbime
En beklenmedik o anda
Canýma can kattý birden
Aklýmý baþýmdan aldý o an
Tanýdým onu hayalimdekiydi o...
Rüyalar gerçek oluyor bazan
Aþýk oluyorsun iþte o an
Mutluluklar avucunda kuþ misali
Azad etsem mi? etmesem mi?
Zamaný geldiðinde konar kalbine
Ayrýlýk olmasýn ister insan
Nereye düþtü o son yaprak...
Nasýl unutulur yirmi dördü eylülün
Ýlk defa tanýdým o an aþkýmý
Sen çaldýn kalbimin kapýsýný
Açtým içeri gir üþüme diye...
Zaman soldursada yapraklarý,
Er geç açar çiçekler baharda
Yeniden açar goncalar gönüllerde
Nergizler açýlýr her baharda
Eriyince kalplerdeki buzlar
Laleler açar dað eteklerinde...
Aþk solmaz bir güneþtir
Baharda açan çiçeklere
Ýliklerime kadar ýslanmýþým
Durmadan yaðan aþk yaðmurunda
Ýlk defa ýslanmýþ gibiyim
Nasýlda ýslanmýþým bu son baharda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.