GELİN VE KAYNANA

Tencereyi tavayý fýrlattý kaynanaya.
Çarpýk bacaklý gelin, çabuk girdi havaya.

Kaynana boþ dururmu, baþladý saldýrmaya.
Neler olacak neler, baþlasak anlatmaya.

Kaynana da dil uzun, pabuç gibi çýkar.
Gelin karþýlýk verir, kavgalar yine baþlar.

Çarpýk bacaklý gelin, atarým sundurmaya.
Gelin alttan alýrmý, baþladý baðýrmaya.

Kenef tahtasý karý, durmuyor yýlan dilin.
Hem çatla, hem de patla, kaptým oðlunu senin.

Kafamý bozma benim, sever beni sevgilim.
Bitirdim iþlerimi, ben hamarat gelinim.

Bana bak çarpýk karý, senin havaný yemem.
Çýrpý bacaklarýný, kýrarým, gelin demem.

Yeniden uçuþuyor, tava ve tencereler.
Kafa, göz, darma duman, kýrýlýr pencereler.

Gelinin gözü mosmor, kaynana da diþi kýrýk.
Sanki savaþ yapmýþlar, ikiside komalýk.

Oðlan çaresiz kalýr, biri ana ve karý.
Hayat boyu çekecek, dýrdýrý, kavgalarý.

Ne karakol kaldý, ne hastahane kapýsý.
Uzun seneler sürdü, gelin kayna kavgasý.

Komþularda býktýlar, bitmeyen kavgalardan.
Çoluk çocukta sardý, aileyi sonradan.

Bu böyle gitmez elbet, bir çare bulmak gerek.
Ömür boyu sürmez ya, elbet bir gün bitecek.

Ya boþanýp karýdan, ya anadan geçecek.
Gelin kayna kavgasý, iþte böyle bitecek.

Sosyal Medyada Paylaşın: