SEN,SEN GİTTİN YA

Þair þiir yazar, amaç okunmasýdýr.
Bazense bir gönle dokunmasýdýr.
Ben ne þairim þiiri yazacak,
Ne de maþukum þiir yazdýracak.
Hele de sen gittikten sonra…..
Önce bir fidan belirmiþti gönül bahçemde,
Güneþ gördü yeþerdi seninle.
Köksüzmüþ meðer,
Dallarý Mahþere uzansa bile.
Güneþ olunca bir anlýk,
Çöküverdi ortalýða karanlýk.
Mahþer’e uzanan dallar kurudu.
Evet:sebep senin gidiþindir.
Sonuç:bahçeyi periþan ediþindir.
Sen gittin ya,
Sanma ki bende bittin,
Karmaþýk duygularla býraktýn beni,
Mecnun edip gönülden yaktýn beni.
Mümkün olsaydý seni sevmemiþe dönmek,
Dönerdim diyemem.
Çünkü baþkasýný artýk sevemem.
Sen gittin ya,
Sen,sana vuslatý imkansýz ettin,
Belki beni sevmeyi bilmez bildin.
Aðlasam gözyaþýmý silmez bildin.
Ve gelmeden gittin.
Sadece sen deðil,
Gidiþinle, mutlu olduðum her an gitti.
Bir de ,sanki damarýmda kan gitti.
Sen gittin ya,
Ne sana ne baþkasýna kýzmam bil..
Sen gittin ya,
Ne sana ne baþkasýna þiir yazmam bil….


Mustafa EROL
Manavgat/Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: