Sýcacýk parlayan güneþ gözleri kâinatýn, Hâleli ay ona âþýk bir utangaç sevgili. Çiçeklerse müjdeleri, þu çileli hayatýn, Yýldýzlar sonsuz semâda fýrlatýlmýþ konfeti. Gözyaþlarý; hüzün dolu yaðmurlarý acýnýn, Yanardaðdan fýþkýran lâv, dertleri mi beþerin? Þimþekler ki öfkelerin parlayýp yansýmasý, Çaðlayandan akan sular, coþkunluðu neþ’enin. Gökyüzünden, kavuþmaya koþup gelen pürtelâþ, Uçuþan kar taneleri sevdâlýsý yollarýn. Esen ýlýk meltem, uzun sýrma saçý rüzgârýn, Ruhuma inen sükûn, senin sýcak kollarýn. Dalda açan tomurcuk, bir bebeðin gülüþü, Ýçiçe bir düðümün kolayca çözülüþü. Ýçimde fýrtýnalar kopsa da bilinmeyen, Ruhûmdaki dinginlik, bir kuþun süzülüþü. Sýrlarý yüreðinde saklar kara geceler, Çalkalanýr içimde bin türlü bilmeceler. Sýðýnacak bir köþe, yaslanacak bir omuz, Sorular cevap arar, ele verir heceler...
Hâlenur Kor
2- Ocak 2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.