Serencam

gözlerimi kapatýp dünyaya
kurulu aletler gibi, dolaþýrken tekdüze
kulaklarým saðýr, ellerim kabuk
taþýr ayaklarým yalnýzca
yorgun bedenimi -gerektiði kadar-
eve, iþe, kahveye..
günler geçiyordur herhalde!

bu seyr-ü seferi bozan
bir kaza idi rastlaþmamýz
nasýl da dalmýþým..
kara gözlerinin gök pýrýltýsý
çarptý ya yüzüme; þýraaak!
ve tebessümünden yangýn çýktý
beden mülküm cayýr cayýr
sevda hengâmesinin ortasýnda
kalakalmýþým...

yürüdü sevda zehiri damarlarýma
esriklendi parmak uçlarým
bir tuhaf lezzet, karmakarýþýk!
en acý zamanýnda bile cazibe,
en þakrar vaktinde hüzün
yeþerdi gövde, serpildi
sarýldý hayata doymayasýya..
kara duvarlarý ördü sarmaþýk

ve bir gün..
hep böyle mi biter bu hikayeler
o bir gün var mýydý, zamaný nedir
belki öncelerde; yýkým zamaný
belki yýllar yýlý sonralardadýr
kim bilir belki de þu an, þu saat
örümcek aðlarý örülmektedir
durur esintiler, tek dal oynamaz
çöl ikindisinin tembelliðinde
kavurur boþvermiþliðin!

bazen ümidimin akibeti
eline doladýðýn sert bir kasýrgadýr
silkeler hoyratça!
kýrýlayazdý mazinin semeresi
gözlerim faltaþý, çakýlýr kuzeye
kurur, þakaklarýmýn üstünde yürüyen ter
katýlaþýr..
uzak yýldýzlarýn ayazý gibi
üþütmeden titretir ya ihmalin
yer bulamaz ellerim
aptallaþýr!
ve bir tebessüm serabýna
tutunmaya çalýþýr

oynar buzlu camlarda ýþýklar
yüzünü dönüversen, örümcek aðlarý çürür
görünse ilgilendiðin, kýmýldayýversen!
esintiler sývazlar gözlerimi
ümid, uzak yýldýzlarý toplayýp
sarar hatýra sayfalarýna
kara gözlerinin gök pýrýltýlarýnda muþtular,
siler seraplarý!
ve avuçlayýp yüreðimi ellerim
her sabah yeniden
kuzeye yürür..

Sosyal Medyada Paylaşın: