Yine o yüzsüz gecelerden biri
Yoksun kaldý ýþýktan odam
Karanlýðý yokladým temkinli bir bakýþla
Farketmedim,
Kapalýymýþ gözlerim
Düþtüm karmaþýk bir düþün baðrýna,
Yorgunluðumu salývermeden bedenimden
Zaman, koþturup dururken,
Bir yanýmdan bir yanýma
Beklenmezliðine büründü utanarak
Býrakýp kaçtý karþýmda seni
Bir gülücük yapýþmýþ yanaklarýna,
Öylece duruyordun sessiz sessiz
Süzüyordum çehreni titrek gözlerle
Yoðun bir heyecan belirmiþti içimde
Ansýzýn dalýp gittin bir boþluða
Ani bir hüzün sardý beni önce
Sonra yarýp geçmek istedim karanlýðý
Aydýnlýkla karþýlaþtým birden
Güneþ bana bakýyor,
Duvarlarýmda geziniyordu yansýmalarý
Anladým ki beni çaðýrýyordu gerçek
Bir demet yalnýzlýk daha býraktý avuçlarýma
Doðruldum, azme bürünmüþ nemli bir vücutla
Her zaman ki gibi sen vardýn ufkumda
Yok olmak nafile
Kötü deðil sensizlik kadar,
Ufkuma giden yolda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.