Dertlerimi dertlerime ekledim.
Sazým üþür, sözüm üþür be gönül...
Yaz günüme kýþlarýmý ekledim.
Caným üþür, kaným üþür be gönül...
Renk vermez oldu bahçemde güllerim.
Lâl oldu dualar eden dillerim.
Gönlüme dost bir vafâkar beklerim.
Duam üþür, dilim üþür be gönül...
Gel desem ki, gönlüme gelir misin?
Karalarda beyazý bilir misin?
Gecelerime huzur verir misin?
Özüm üþür, közüm üþür be gönül...
Hasretimdir çile çile ördüðüm,
Her gece rüyalarýmda gördüðüm,
Leylâ aþkýnda Mevlâ’yý bulduðum,
Aklým üþür, fikrim üþür be gönül...
Nankör bir dünyanýn mahkumu oldum.
Gönlüme ferman yazýldý kahroldum.
Cezam kesildi, son mahkum ben oldum.
Günüm üþür, gecem üþür be gönül…
Yakuphan der ki: Vefâkar dost buldum.
O dosttan hem sürûr hem huzur buldum.
Önce yandým sonra piþtim kavruldum.
Beden üþür, ruhum üþür be gönül...
Yakuphan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.